Problemy z leżakowaniem dzieci w przedszkolu

Leżakowanie ma zapewnić dzieciom relaks, chwilę oddechu w natłoku zdarzeń. Spora grupa przedszkolaków lubi tę formę odpoczynku, są jednak maluchy, które bronią się przed leżakowaniem. Co robić, aby je polubiły?

fot. Fotolia.com

Specjaliści zgodnie uważają, że układ nerwowy dwu-, trzyletniego dziecka nie jest na tyle dojrzały, by dobrze funkcjonować przez kilkanaście godzin. Maluszek, który wstaje około godziny 7.00 rano i kładzie się przed 21.00, jest aktywny aż 14 godzin. W tym czasie jego mózg pobiera i przetwarza ogromną ilość bodźców i informacji. Zabawa z rówieśnikami, aktywność fizyczna, emocje związane z tworzeniem relacji z innymi dziećmi, do tego hałas – wszystko to powoduje zmęczenie. A zmęczony przedszkolak nie potrafi z radością bawić się czy z fascynacją poznawać świat. W efekcie zaczyna odczuwać rozdrażnienie, złość, często płacze. Krótki odpoczynek na leżaku czy materacu staje się najlepszym rozwiązaniem. Z pewnością jest wskazaniem w przypadku dzieci, u których stwierdzono wzmożoną pobudliwość psychoruchową.

Leżakowanie tak, spanie niekoniecznie

Zmuszanie dzieci do zasypiania podczas leżakowania jest błędem. Maluszki, które jeszcze nie zaaklimatyzowały się w przedszkolu, mogą czuć niepokój przez zaśnięciem. Będą odczuwały lęk przez trwałym rozstaniem z rodzicami (dzieci często myślą, że jak zasną, to już po nie nikt nie przyjdzie). Zwykle po upływie pierwszych tygodni i przyzwyczajeniu się do stałego rozkładu dnia dzieci nie bronią się przed leżakowaniem, ale z pewnością trzeba je wesprzeć i szukać skutecznych rozwiązań w okresie adaptacyjnym. W grupie mogą też być dzieci, które nie będą chciały odpoczywać z innych powodów, np. przyprowadzane do przedszkola po śniadaniu w porze leżakowania nie odczuwają zmęczenia. Biorąc pod uwagę różne sytuacje podopiecznych, warto tak zorganizować odpoczynek, by nie był dla nikogo karą. Zmuszanie do zasypiania (obowiązkowego zamykania oczu) i nadmierne wydłużanie czasu leżakowania (nawet do dwóch godzin) to najczęstsze niezadowolenia przedszkolaków i ich rodziców. Takie praktyki w efekcie mogą spowodować ogólną niechęć dziecka do przedszkola.

fot. Fotolia.com

Leżakowanie inaczej

Warto zatem szukać form, które będą zachęcały dzieci do odpoczynku. Pomysłów jest wiele.
Kilkulatki potrzebują powtarzalnych czynności, dlatego dobrze jest wypracować odpowiednie rytuały ułatwiające grupie wyciszenie się, np. napicie się wody, pójście do toalety, zmiana oświetlenia na delikatne (np. zasłonięcie rolet), przemawianie do dzieci szeptem.

• Dzieci mogą leżeć na materacach lub leżaczkach, przykryte lekkim kocykiem – konieczność przebierania się w piżamki wzbudza w najmłodszych opór przed położeniem się, bowiem piżama kojarzy się z nocą (w tym przypadku nocą spędzaną bez mamy).
• Warto włączyć dzieciom muzykę relaksacyjną – zmęczonym maluchom ułatwi zasypianie, tym, które nie mają ochoty na sen, pozwoli się wyciszyć.
• Można przeprowadzić zabawę relaksacyjną. Dzieci kładą się na plecach, przez nos robią wdech, wypuszczają powietrze ustami, następnie „kładą spać” kolejne części ciała. Kiedy już się wyciszą, wychowawca snuje opowieść, która pomaga przenieść się w świat fantazji – dzieci wyobrażają sobie, że zmieniają się w chmurki, gwiazdki, motylki.
• W atmosferze wyciszenia dzieciom można poczytać bajeczki na dobranoc (np. „Bajki – zasypianki”, „Poczytaj mi mamo”, „Bajki terapeutyczne”).
• Usypianie przy dźwiękach kołysanek śpiewanych przez wychowawcę lub odsłuchiwanych z dowolnego nośnika też może być dobrym rozwiązaniem.
• Odtworzenie słuchowiska z ciekawą muzyką i wciągającą treścią może okazać się świetnym sposobem na maluchy, którym się nudzi w czasie leżenia. Godne polecenia są „Bajki-Grajki”.
• Warto przygotować ciche zajęcia dla dzieci, które wcześniej zakończą odpoczynek. Można je zachęcić do układania puzzli, rysowania, kolorowania, lepienia z plasteliny lub do innych czynności manualnych (np. nawlekania na sznurek korali).

Kinga Szymańska