Analiza rysunków dziecka

2

Rysunek malucha może być opowieścią o nim samym, psychologowie uważają nawet, że to ich „historie”. Co można wyczytać z prac plastycznych dziecka?

Obrazki dzieci to kopalnia wiedzy o nich. Zagospodarowanie przestrzeni, kolor, sposób i kolejność rysowania dostarcza informacji o emocjach dziecka, o jego relacjach z otoczeniem. Odnajdujemy w nich ukryte pytania, radości, lęki, miłość i strach. Analizując rysunek dziecka, zwracamy uwagę na siłę linii, wielkość postaci i przedmiotów, kierunek rysowania, kolejność rysowania postaci.

Analiza rysunków dziecka
Fot: Fotolia.com

ROZMIAR I GRUBOŚĆ LINII

Linie długie, rysowane z rozmachem i dużą siłą nacisku świadczą o energii, odwadze, pewności siebie, a nawet o gwałtowności malarza. Delikatne, rysowane niepewnie i tworzące postaci nieraz tak małe, że na kartce zostaje mnóstwo pustego miejsca, świadczą o nieśmiałości dziecka. Linie zamaszyste, chaotyczne, szybkie pociągnięcia kredki, cechują dziecko nadpobudliwe. Linie przerywane są przejawem większych lub mniejszych zahamowań, którym towarzyszy niezdecydowanie.

KSZTAŁT LINII

Linia zakrzywiona świadczy o łagodności, czułości. Kanciasta – to siła i twardość. Miękkość i krągłość linii mówi o bierności, słabości do obrony. Duża ilość kropek oznacza energię, silną wolę, czasem usposobienie agresywne. Linie cieniowane, prążkowane i czarne plamy – mogą świadczyć o silnym lęku. Wycieranie gumką, skreślenia to brak ufności we własne siły, brak akceptacji własnej osoby.

POŁOŻENIE RYSUNKU NA KARTCE

Lewa strona zdaniem psychologów pokazuje nam dziecko silnie związane z mamą, szukające ciepła i poczucia bezpieczeństwa, to przeszłość. Prawa – to silne relacje dziecka z ojcem lub innymi osobami, to przyszłość. Malec rysujący po tej stronie jest osobą konkretną, mocno stąpającą po ziemi, często materialistą i realistą.

Rysunek u góry kartki oznacza duchowość, świat marzeń, wyobraźni i fantazji. Dolna część kartki to potrzeba fizycznego bezpieczeństwa. Rysunek w centrum kartki wykonuje osoba zrównoważona i harmonijna.

RODZINA

Jedną z istotniejszych prac do rozszyfrowania jest rysunek rodziny. Dla psychologa, pracującego z dzieckiem istotna jest kolejność rysowania postaci oraz ich ustawienie względem siebie. Zwykle maluch, tuż obok siebie rysuje osobę, z którą jest najbardziej związany. O głębokiej więzi może świadczyć także zwrócenie się ku sobie osób na rysunku, a także to, czy osoby trzymają się za ręce. Jeśli na przykład w namalowanej pracy widzimy, że malec trzyma za rękę mamę i rodzeństwo, a tata stoi obok może to świadczyć, że dziecko ma z nim jakieś często ukryte „konflikty”. Być może nie widzimy tego na co dzień, bo dziecko bardzo kocha swojego tatę, ale może odczuwać na przykład złość, bo tata poświęca mu za mało uwagi. Jeśli na rysunku tym, pomiędzy trzymającymi się za ręce, a samotnym tatą znajdzie się jeszcze jakiś „separator” w postaci na przykład domowego pupilka (psa, kota), możemy sądzić, że dziecko nie czuje się przy ojcu bezpieczne. Być może wynika to z poważnych zaburzeń w relacji rodzinnej, a być może tak namalowany tata po prostu za dużo wymaga od dziecka. Tata jest przykładem, to może być również inna osoba.

Osoby opuszczone przez dziecko w jego rysunku są dla niego źródłem lęku, to wyraźne odrzucenie i izolowanie się od tej osoby. Osoby rysowane z brzegu kartki wzbudzają w dziecku niepokój, niechęć lub inne przykre uczucia. Osoby rysowane jako ostatnie nie odgrywają szczególnej roli w życiu dziecka. Brak rąk to nieporozumienia między tymi osobami, a brak dłoni to brak czułości, miłości, zrozumienia, jak również poczucie winy z powodu ich używania. Gdy dziecko na końcu rysuje samego siebie to znaczy, że mało liczy się w rodzinie. Gdy nie ma go w ogóle na rysunku rodziny to sygnał, że jest odrzucone emocjonalnie przez najbliższych i pozbawione ich miłości.

SYMBOLIKA KOLORÓW

Kolory mają znaczenie psychologiczne, każdy z nich ma pewną wartość emocjonalną.

Czerwony oznacza działanie, męskość, to kolor pobudzający i dynamiczny, wyraża potęgę pragnień. Jest też oznaką agresywności, gniewu. Przewaga czerwieni może oznaczać pobudzenie i potrzebę ruchu.

Niebieski wyraża wrażliwość, podatność na bodźce, emocje, zamknięcie się w sobie. Symbolizuje spokój, wyciszenie, odpoczynek, czasem bierność i rezygnację.

Barwa fioletowa wyraża pragnienie czegoś innego. Jeśli w rysunkach ten odcień pojawia się często oznaczać może niepokój, sprzeczne popędy, lęk.

Żółty kolor to synonim światła, radości i optymizmu, przejawia pragnienie uczestnictwa lub chęć pójścia własną drogą. Przesadne użycie tego koloru może wskazywać potrzebę uwolnienia wewnętrznych napięć.

Zielony – wiąże się z potrzebą uznania i poważania ze strony innych. W psychologii oznacza wolę działania, wytrwałość i upór. Zieleń czasem wyraża postawę sprzeciwu, oporu. Intensywna barwa wpadająca w żółć to skłonność to ekstrawersji, zieleń w odcieniu niebieskim lub brązowym oznacza introwersję. Ten kolor wyraża również potrzeby zmysłowe i powodzenie materialne.

Pomarańczowy wyraża radość, wesołość i dynamizm. Nadmiar może oznaczać pobudzenie, przejaw pragnienia podobania się i zwrócenia na siebie uwagi. Różowy kolor to spokój, równowaga, harmonia, to przejaw czułości i łagodności.

Czerń jest negacją koloru. Jej nadmiar na rysunku sygnalizuje negację, niepokój, śmierć, brak nadziei, smutek, rozpacz. Drobne czarne plamki oznaczają lęk. Czerń zastosowana w niewielkich ilościach podkreśla inne barwy i nabiera innego znaczenia.

Szarość natomiast może oznaczać trudności w wyrażaniu uczuć i przechodzeniu do czynów.

To niektóre elementy, które pozwolą nauczycielom poznać głębiej dziecko na podstawie rysunku. Analizując rysunki dziecka należy zachować ostrożność w interpretacji, poważnym błędem jest wyciąganie wniosków na podstawie jednego rysunku. Dopiero seria rysunków pozwoli zaobserwować elementy stałe i zmienne. Każdy element należy rozpatrywać w szerszym kontekście, należy brać również pod uwagę okoliczności sytuacyjne.

ANALIZA POSTACI

Głowa: ten kto jest mądrzejszy, ma głowę największą. Dziecko rysujące siebie z wielką głową wskazuje na osobę z fantazją czy intelektualistę. Mała głowa z reguły znajduje się na kartkach dzieci, u których często zdarzają się bóle głowy czy inne schorzenia.

Oczy: duże, otwarte, wyraźne oczy świadczą o pozytywnym nastawieniu do świata, otwartości. Małe – rysuje egocentryk lub histeryk. Oczy narysowane jako punkt przedstawia schizofrenik, osoba skłonna do różnego rodzaju histerii, paranoi. Rzęsy i brwi rysują osoby o dużym ilorazie inteligencji. Uszy: duże uszy rysują osoby głuche lub niedosłyszące. Małe, przemieszczone w inne miejsce mogą wskazywać na zaburzenia. Brak uszu wskazuje na introwertyka (nie rysuję ich, bo sąbrzydkie).

Nos: mocno zaznaczony nos to symbol siły odwagi, męskości.

Usta (kontakty społeczne): gdy są ciepłe, otwarte i miękkie wskazują na osobę pozytywnie nastawioną do ludzi, otwartą. Małe, wąskie i zaciśnięte, wyrażone czasami jako kreska, rysuje osoba zamknięta w sobie lub z wadami wymowy.

Nogi (kontakt ze światem): brak nóg to niepewność, lęk. Nogi bez stóp – zachwianie emocjonalne, brak stabilizacji.Długie nogi rysuje osoba ruchliwa, aktywna. Nogi w rozkroku świadczą o potrzebie przywództwa. Nogi w ruchu (idące) oznaczają dążenie do celu, wielką aktywność.

Ręce (kontakty interpersonalne): podane drugiej osobie mówią o bliskości z tą osobą. Długie ręce rysuje osoba zawsze mająca coś do zrobienia, aktywna. Brak dłoni – osoba nieprzystosowana społecznie, zakłopotana. Brak rąk w ogóle może wskazywać na nieprzystosowanie, bezradność z powodu odczuwanej wrogości. Ręce założone na krzyż to wrogość, podejrzliwość. Trzymane za plecami – oznaczają niechęć do kontaktów z innymi osobami.

Włosy: 3-4 latek ich nie rysuje, 5-6 latki rysują je, choć częściej robią to dziewczynki ze względu na chęć ich posiadania. Chłopcy rysują raczej pionowe kreski.

Zęby: wyszczerzone świadczą o agresywnej, niedojrzałej społecznie osobowości.

Analiza rysunków dziecka
5 (100%) Głosy: 4

2 KOMENTARZE

  1. Ciekawa jest taka interpretacja rysunków dzieci. Chociaż chyba trzeba patrzeć całościowo na wszystkie rysunki dziecka, nie oceniać jednego, bo czasem może dziecko po prostu lubić jakiś kolor i przez jakiś czas rysować tylko nim.

  2. Według mnie tylko specjaliści mogą wyczytać najbliższą prawdzie historię opowiadania dziecka poprzez rysunki dlatego warto od czasu do czasu zapraszać do placówki oczywiście w porozumieniu z rodzicami psychologa aby przyjrzał się fachowym okiem rysunkom dzieci i miał możliwość z nimi porozmawiać.Taka analiza rysunków dzieci przyniesie jedynie korzyści i pozwoli spokojnie się dzieciom rozwijać.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here

*

code